Adwokat Łukasz Witański

blog prawniczy

Odszkodowanie - koszty leczenia w ramach prywatnej służby zdrowia i u wybitnych specjalistów.

lis 132018

adwokat zdjecie odszkodowania

Odszkodowanie powypadkowe, a leczenie prywatne – uwagi ogólne.

W poprzednim artykule dotyczącym odszkodowania powypadkowego (artykuł - Odszkodowanie powypadkowe - uwagi ogólne) zwróciłem uwagę na zagadnienie związane z kosztami leczenia w prywatnych klinikach, czy kosztami leczenia u wybitnych specjalistów. Co do zasady można bowiem oczekiwać, że zabiegi przeprowadzone w nowoczesnych klinikach przez wybitnych specjalistów dają poszkodowanemu większe szanse na uzyskanie poprawy zdrowia niż w placówkach gorzej wyposażonych. Oczywiście nie twierdzę, że każda prywatna klinika jest lepsza niż uspołeczniona służba zdrowia, jak również, że tylko w prywatnych klinikach pracują wybitni specjaliści. Jednakże należy zastanowić się czy odszkodowanie powinno się ograniczać do kosztów leczenia w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego czy też poszkodowany może skorzystać z zabiegów spoza tego systemu i czy może domagać się zwrotu takich kosztów. Również należy zwrócić uwagę na fakt, że nie wszystkie świadczenia zdrowotne czy leki są refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Zupełnie inny jest też czas oczekiwania na leczenie w ramach leczenia refundowanego i prywatnego. By udzielić kategorycznej odpowiedzi na te pytania trzeba znać okoliczności konkretnego przypadku, niemniej jednak postaram się przedstawić orzecznictwo sądowe, które pomoże przybliżyć zagadnienie. W literaturze prawniczej często przy tych zagadnieniach powoływane są orzeczenia jeszcze z lat 90 lub nawet 60, dlatego tez postaram się skorzystać z orzeczeń nowszych, niemniej jednak wzmiankowane starsze orzeczenia, także postaram się przybliżyć, gdyż w dalszym ciągu są, i to od wielu lat, cytowane, zatem zachowały walor aktualności, zresztą są także przywoływane w w/n uchwale 7 sędziów SN z 2016 r. Chciałbym też zwrócić uwagę na to, że orzecznictwo sądowe nie jest w tym temacie jednolite, przy czym nie chodzi o to, czy leczenie w niepublicznej służbie zdrowia winno być kompensowane, ale o warunki w jakich jest to możliwe. Dla pogłębionej lektury polecam uzasadnienie uchwały Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 19 maja 2016 r. w sprawie III CZP 63/15, w którym przedstawiono zarys dotychczasowego, nie do końca jednolitego, orzecznictwa w tym zakresie.

Odszkodowanie, a koszty leczenia u wybitnych specjalistów.

Kwestia ta była przedmiotem rozpoznania Sądu Najwyższego w sprawie II PR 217/69, który wydał wyrok dnia 26 czerwca 1969 r. Jest to jedno z tych orzeczeń, o których wspomniałem wyżej, tzn. zostało wydane w latach 60, ale ciągle jest powoływane w nowszych orzeczeniach. W części zważeniowej SN wskazał, że „Fakt konsultowania się powoda u specjalistów tej miary co prof. Krwawicz w L. i prof. Arkin w W., jak również fakt leczenia się w Instytucie Okulistycznym im. Piłatowa w O. oraz fakt poniesionych w związku z tym wydatków nie może być kwestionowany w świetle wiarygodnych zeznań jego żony i świadectwa Instytutu z 13.VI.1966 r. W sytuacji konkretnego zagrożenia całkowitą ślepotą szukanie pomocy i porady u wybitnych specjalistów oraz w znanym zakładzie leczniczym nie może być uznane za zbędne, obowiązek więc zwrotu związanych z tym wydatków, co do wysokości których nie ma zarzutu ich wygórowania, objęty jest przepisem art. 444 § 1 KC.”.
Jednocześnie, jak wskazałem wyżej, orzeczenie to było przedmiotem analizy dokonanej przez SN, co znajduje wyraz w uzasadnieniu powołanej uchwały Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 19 maja 2016, w którym to uzasadnieniu zostało wskazane:
„W sprawie o odszkodowanie w związku z wypadkiem przy pracy Sąd Najwyższy przyjął możliwość pokrycia kosztów odpłatnych konsultacji medycznych u specjalisty (wyrok z dnia 26 czerwca 1969 r., II PR 217/69, OSNCP 1970, nr 3, poz. 50). Poszkodowanemu groziło niebezpieczeństwo pełnej utraty wzroku, toteż Sąd Najwyższy uznał, że szukanie pomocy i porady u wybitnych specjalistów oraz w znanym zakładzie leczniczym nie może być uznane za zbędne. Do kosztów leczenia w rozumieniu art. 444 § 1 KC zaliczono zatem koszty leczenia u wybitnego specjalisty, przy czym decydujące znaczenia miał sam charakter uszczerbku na ciele poszkodowanego. Sąd Najwyższy dostrzegł konieczność pokrycia jedynie „kosztów niewygórowanych”. Przedstawiony wyrok pośrednio potwierdza stanowisko Sądu Najwyższego, że poza wypadkami szczególnymi leczenie powinno odbywać się w ramach powszechnego systemu ubezpieczeń.”

Odszkodowanie, a koszty leczenia w „prywatnej” służbie zdrowia.


Z analizy orzecznictwa sądów wynika, że większych kontrowersji nie budzi już możliwość uwzględnienia kosztów prywatnego leczenia poszkodowanego przy orzeczeniu odszkodowania, natomiast w niektórych orzeczeniach pojawiają się pewne warunki, które powinien wykazać poszkodowany (lub zobowiązany według innych orzeczeń). Można spróbować zbudować pewien katalog okoliczności, które uzasadniają przyznanie odszkodowania za leczenie w prywatnej służbie zdrowia, jak brak dostępu do określonego leczenia w ramach publicznej służby zdrowia, czy znaczny czas oczekiwania na leczenie w ramach leczenia refundowanego (ten drugi czynnik może też powodować faktyczny brak dostępu do leczenia refundowanego). Jednakże, co także wynika z orzeczeń poniższych, zawsze liczą się okoliczności konkretnego przypadku. Chciałbym tez zwrócić uwagę, że w orzeczeniach można np. znaleźć fragmenty dotyczące znacznego oczekiwania na leczenie, ale z dodatkowym zapisem „niewskazanego medycznie czasu jego zrealizowania”.
Jednym z ważniejszych orzeczeń w tym zakresie, była powołana już uchwała Siedmiu Sędziów SN z dnia 19 maja 2016 r. w sprawie III CZP 63/15, w której uzasadnieniu przeczytać można, poniższy, niezwykle istotny fragment:
„Przepis art. 444 § 1 KC nie przesądza, w jakim systemie organizacyjno- prawnym może dojść do poddania się poszkodowanego czynnościom leczniczym lub rehabilitacyjnym. W orzecznictwie Sądu Najwyższego i piśmiennictwie wskazuje się, że rygorystyczne preferowanie systemu ubezpieczeń społecznych, oferującego bezpłatne usługi medyczne, z wielu powodów jest trudne do zaakceptowania. Poszkodowany nie może być pozbawiony możliwości korzystania z leczenia lub rehabilitacji, które mogłyby doprowadzić do odpowiedniego efektu restytucyjnego w zakresie jego stanu zdrowia, nawet jeżeli realizowane świadczenia medyczne powodować mogą powstanie odpowiednich, zwiększonych kosztów. Należy pozostawić mu zatem możliwość wyboru systemu leczenia publicznego lub prywatnego, przynajmniej w takiej sytuacji, w której brak podstaw do przyjęcia istnienia pełnego wyboru alternatywnego z racji istotnego ograniczenia faktycznego dostępu do usługi medycznej oferowanej w ramach powszechnego systemu ubezpieczeń. Chodzi tu przede wszystkim o sytuacje typowe, tj. szerszy zakres prywatnych usług medycznych, niemożność skorzystania przez poszkodowanego ze świadczenia medycznego oferowanego przez publiczny system świadczeń z powodu odległego, niewskazanego medycznie czasu jego zrealizowania. Katalog takich zdarzeń może być, oczywiście, uzupełniony o sytuacje szczególne wynikające z konkretnego stanu faktycznego, w którym istotny jest nie sam dostęp faktyczny do publicznej usługi medycznej, ale także poziom merytoryczny i techniczny takiej usługi z punktu widzenia medycznych rokowań jej efektywności (zob. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 czerwca 1969 r., II PR 217/69 OSNC 1970, nr 3, poz. 50). Nie jest też wyłączone, że w sytuacjach, w których zachodzi ograniczony dostęp do usługi medycznej, za koszty celowe w rozumieniu art. 444 § 1 KC można uznać także koszty leczenia lub rehabilitacji poniesione za granicą”
Teza ta została m.in. powtórzona w Wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi - I Wydział Cywilny z dnia 8 lutego 2018 r., w sprawie I ACa 784/17 (Legalis). Jest to jedno z nowszych (na datę sporządzenia artykułu – 2018 r.) orzeczeń związanych z rozpatrywanym tematem.

Kolejnym orzeczeniem, w którym znalazły się rozważania dotyczące zarówno leczenia u wybitnych specjalistów, jak i leczenia w ramach prywatnej służby zdrowia jest Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie - V Wydział Cywilny z dnia 30 października 2012 r., w sprawie VI ACa 590/12 (Legalis):
„W świetle art. 444 § 1 KC obowiązek kompensaty kosztów obejmuje wszelkie koszty wywołane uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, a więc wszystkie niezbędne i celowe wydatki, bez względu na to, czy podjęte działania przyniosły poprawę zdrowia. W szczególności będą to koszty leczenia, a więc wydatki związane z postawieniem diagnozy, terapią i rehabilitacją poszkodowanego. Ich zakres nie może ograniczać się do wydatków kompensowanych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, lecz powinien obejmować koszty działań, podjętych z uzasadnionym - zważywszy na aktualny stan wiedzy medycznej - przekonaniem o spodziewanej poprawie stanu zdrowia poszkodowanego. Stąd uzasadnione może być żądanie zwrotu kosztów, jakie poszkodowany poniósł na konsultację u wybitnego specjalisty. Poszkodowany może domagać się kompensaty także: kosztów transportu, kosztów odwiedzin osób bliskich, kosztów szczególnego odżywiania i pielęgnacji w okresie rekonwalescencji, kosztów nabycia specjalistycznej aparatury rehabilitacyjnej, kosztów przyuczenia do wykonywania nowego zawodu, zwrotu utraconych zarobków. Jeśli więc powódka przedstawiła jeszcze w postępowaniu likwidacyjnym rachunki za usługi medyczne świadczone na jej rzecz do końca 2005 r. w ramach prywatnej służby zdrowia, i wydatki te były uzasadnione z punktu widzenia medycznego w ówczesnym stanie zdrowia powódki, będącym następstwem wypadku, to zdaniem Sądu Apelacyjnego zasądzenie na rzecz powódki powyższej kwoty jako odszkodowania było w pełni uzasadnione.”

Jednocześnie przy rozpatrywaniu tematyki kosztów leczenia w ramach prywatnej służby zdrowia nie można pominąć Wyroku Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 13 grudnia 2007 r. w sprawie I CSK 384/07 (Legalis), który to wyrok jest bardzo często powoływany w orzecznictwie. Jednakże odnosi się on do szeregu kwestii, m.in. leczenia w prywatnej klinice za granicą, ciężarów dowodowych, operacji zagranicznych opłacanych ze środków publicznych, żądania poszkodowanego do naprawienia szkody przez wyłożenie z góry sumy potrzebnej na koszty leczenia, wobec czego zasadnym wydaje się jego osobne omówienie.

Z orzeczeń powyższych zatem wynika, że jest możliwe skorzystanie z pomocy wybitnych specjalistów i prywatnego leczenia. Niemniej jednak orzeczenia nakazują rozpatrzenie okoliczności każdego konkretnego przypadku, a przy tym powołują się na takie kwestie jak niewygórowane koszty, zasadność z medycznego punktu widzenia, uzasadniony stan wiedzy medycznej, ograniczony dostęp do usługi medycznej itp.

 

Adwokat Katowice - Łukasz Witański - strona główna

Zadośćuczynienie za blizny po wypadku.

paź 282018

adwokat katowice zadośćuczynienie blizna

Jak już wspomniałem we wcześniejszym artykule (patrz artykuł "wysokość zadośćuczynienia"), jednym z elementów mających wpływ na rozmiar krzywd, a przez to wysokość zadośćuczynienia są blizny. W tym artykule poruszę kwestię wpływu blizn na wysokość zadośćuczynienia, jednakże usunięcie blizn ma znaczenie także w wypadku odszkodowania, gdyż ich usunięcie może stanowić uzasadniony koszt leczenia. W wyroku z dnia 21 lutego 2017 r. Sąd Apelacyjny w Krakowie w sprawie I ACa 1495/16 (Legalis) wskazał, że „Zabieg dotyczący blizn niewątpliwie jest uzasadniony i ma podstawy nie tylko estetyczne, ale także zdrowotne”. Nie raz też spotkałem się z opiniami biegłych, którzy wskazywali, ze blizny są patologią w ujęciu anatomicznym, w okolicach blizn występują zaburzenia sprężystości skóry, większe jest narażenie na oparzenia słoneczne, czy występuje zagrożenie nowotworowe. Nie każdą jednak bliznę da się usunąć, lub też usunięcie jej jest niepewne, co do efektu końcowego lub naraża poszkodowanego na zbyt duże ryzyko komplikacji. Wówczas zasadne będzie zadośćuczynienie. W tego rodzaju przypadkach opinia biegłego z zakresu chirurgii plastycznej wydaje się konieczna. Poniżej przedstawiam nowsze orzeczenia sądów apelacyjnych, z których uzasadnień wynika, że blizny mają wpływ na wysokość zadośćuczynienia. Dotyczą one młodych kobiet i blizn na twarzy. Jednak nie tylko blizny na twarzy uzasadniają zadośćuczynienie. Spotkałem się też z orzeczeniami, w których sądy uznały, że również blizny na innych częściach ciała mogą powodować poczucie krzywdy i dyskomfortu. Blizny na nogach ograniczają ruchy i również powodują znaczne skrępowanie. Próby ukrycia blizn czy wstyd przy odsłanianiu nóg mogą być szczególnie uciążliwe dla młodych kobiet. Poniższe wyroki, a także powyższa uwaga dotyczą młodych kobiet, jednak uważam, że nie ma żadnych przeszkód by zadośćuczynienie przyznawać także mężczyznom, gdyż nie ma powodów, dla których mieli by być dyskryminowani w tym zakresie i poniższe wyroki można odnieść również dla mężczyzn.

V ACa 276/17 - wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 28-02-2018 (Legalis):

„Zadośćuczynienie z art. 445 § 1 KC to świadczenie kompensacyjne, które ma na celu wyrównanie uprawnionemu cierpień fizycznych oraz psychicznych będących następstwem uszkodzenia ciała, wywołania rozstroju zdrowia czynem, za który odpowiada sprawca wypadku oraz ubezpieczyciel. Sąd okręgowy ustalił właściwą kwotę zadośćuczynienia za tak trwały i bardzo dolegliwy zakres uszczerbku na zdrowiu, którego powódka doznała w wypadku z 2012 r., o czym świadczy dokładny ich opis oraz leczenie zastosowane przez powódkę, którego skutki były ograniczone. Nie doprowadziły bowiem do wyeliminowania szpecących powódkę głębokich blizn na twarzy, z którymi będzie powódka musiała się borykać przez następne lata swojego życia. Blizny twarzy stanowią dla kobiety w tak młodym wieku szczególnie uciążliwą dolegliwość życiową, obniżającą poczucie własnej wartości i szanse, jakie daje korzystanie z własnej urody ze strony młodej kobiety, której ograniczenia z tego tytułu należy uznać za istotne, ograniczające, jak też krępujące jej aktywność życiową na niejednej płaszczyźnie życia zawodowego, jak też prywatnego. Opinia biegłego z zakresu chirurgii plastycznej wykazała, że nawet poddanie się przez powódkę zabiegom z tej dziedziny, nie będzie w stanie usunąć blizn, lecz co najwyżej pozwoli na zmniejszenie ich szpecącego charakteru. Krzywda powódki nie ogranicza się więc do okresu, w którym powódka była leczona po wypadku, lecz obejmuje całe przyszłe życie powódki. Jej zakres uzasadniał więc przyznanie powódce zadośćuczynienia na poziomie 70.000 zł.”

I ACa 203/16 - wyrok Sądu Aplacyjnego w Katowicach z dnia 09-03-2018 (Legalis):

„Tymczasem w wyniku zdarzenia doszło u powódki do widocznej deformacji owalu twarzy, zbliznowaceń i zrostów w obrębie widocznych części twarzy, które uwidaczniają się nadto w trakcie ruchów mimicznych. Nie bez znaczenia był nadto długi okres leczenia stanu zapalnego u powódki oraz jego przebieg, w połączeniu z nieskutecznymi pierwotnie podejmowanymi metodami jego eliminacji, który jednak zakończył się z określonymi defektami, co było dla i jest powódki deprymujące oraz wstrzymywało ją w kontaktach międzyludzkich. Wszystkie te okoliczności rozważył sąd apelacyjny w kontekście krzywdy powódki i doszedł do wniosku, że kwotą adekwatną - w rozumieniu art. 445 § 1 KC - jest kwota 50.000 zł. Zdaniem Sądu suma ta w pełni kompensuje wszystkie cierpienia skarżącej związane ze zdarzeniem.”


Zatem blizny wpływają na wysokość zadośćuczynienia, a zwłaszcza te których usunąć się nie da zwiększają rozmiar krzywdy. Należy też zwrócić uwagę, że zasądzona w/w kwota obejmuje nie tylko blizny, dlatego nie należy wyciągać wniosku, że w takiej wysokości zadośćuczynienia wyceniane są blizny, gdyż jak wspomniałem w artykule dotyczącym wysokości zadośćuczynienia, na kwotę tą wpływ mają wszystkie okoliczności sprawy, a każda sprawa jest odmienna. Powyższe orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Katowicach jest również interesujące z innego punktu widzenia, gdyż dotyczy naruszenia prawa do informacji pacjenta, jako czynnika dyskwalifikującego zgodę na zabieg i z praktycznego punktu widzenia, jego skutki są bardziej doniosłe niż teza dotycząca blizn. Jednak to już inna historia.

 

Adwokat Katowice - Łukasz Witański - strona główna

 

Wykaz roszczeń z tytułu wypadków drogowych.

Odszkodowanie za wypadek komunikacyjny.

paź 252018

Odszkodowanie powypadkowe - Uwagi ogólne.

Jak wspomniałem w poprzednim artykule (wykaz roszczeń z tytułu wypadku), zgodnie z art. 444 § 1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Przepis ten dotyczy szkód na osobie i obejmuje wszystkie wydatki spowodowane uszkodzeniem ciała lub wywołaniem rozstroju zdrowia, przy czym należy przez to rozumieć wszystkie celowe i niezbędne wydatki, bez względu jednak na to czy przyniosły one poprawę zdrowia. Różnorodność i mnogość tych kosztów, potwierdzona znacznym dorobkiem orzecznictwa w tym zakresie, uniemożliwia ich wyczerpujące wyliczenie, dlatego postaram się przedstawić przykładowe wydatki, które powinny być przez sprawcę lub jego ubezpieczyciela zrekompensowane, powołując odpowiednie orzeczenia, lub też przy bardziej skomplikowanych kwestiach, odnośniki do dalszych artykułów poruszających dany temat. Dla przykładu można wskazać, że naprawienie szkody obejmuje koszty leczenia, co jest oczywiste. Natomiast czy naprawienie szkody obejmuje koszty leczenia w prywatnej klinice, lub też w prywatnej klinice za granicą, bądź też drogie leczenie eksperymentalne, już nie jest takie oczywiste i wymaga osobnego omówienia. Wydatki powinny być udokumentowane rachunkami i fakturami, ale nie zawsze jest to możliwe, zwłaszcza w sytuacji kiedy opiekę sprawują najbliżsi poszkodowanej osoby, niektórych wydatków nie da się też ściśle udokumentować. W takiej sytuacji można posiłkować się art. 322 k.p.c., zgodnie z którym jeżeli w sprawie o naprawienie szkody, o dochody, zwrot bezpodstawnego wzbogacenia lub o świadczenie z umowy o dożywocie sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.

 

Odszkodowanie - koszty leczenia w ramach prywatnej służby zdrowia i u wybitnych specjalistów.

Jakie koszty mogą wynikać z wypadku samochodowego?

Można spróbować stworzyć pewien katalog typowych kosztów wynikłych z uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przy czym jest to katalog przykładowy i otwarty. Będą to więc wydatki związane z leczeniem, w tym związane z postawieniem diagnozy i właściwą terapią, zakup lekarstw i innych środków leczniczych. Koszty pobytu w szpitalu, ale także w sanatorium czy placówce rehabilitacyjnej. Koszty transportu do szpitala i do domu. Koszty zakupu wózka inwalidzkiego i protez, a także innych przyrządów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania. Koszty opieki pielęgniarskiej i opieki najbliższych. Zasadne mogą być też koszty dostosowania mieszkania dla potrzeb chorego. Te najbardziej typowe katalogi są ugruntowane w orzecznictwie sądowym i dość często wymieniane w orzeczeniach, dla przykładu można wskazać poniższe wyroki, w których zawarto charakterystyczne koszty objęte art. 444 § 1 k.c.

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku - I Wydział Cywilny z dnia 23 września 2016 r., I ACa 310/16 (Legalis):
„W grupie wydatków celowych i koniecznych, pozostających w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, tradycyjnie wymienia się koszty leczenia (pobytu w szpitalu, pomocy pielęgniarskiej, koszty lekarstw), specjalnego odżywiania się, nabycia protez i innych specjalistycznych aparatów i urządzeń (np. protez, kul, aparatu słuchowego, wózka inwalidzkiego). W dyspozycji art. 444 § 1 KC mieszczą się także koszty opieki nad osobą poszkodowaną, jeżeli opieka osoby trzeciej stała się niezbędna z uwagi na uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia wywołane czynem niedozwolonym, o ile oczywiście nie doszło do ich refundacji w ramach przyznanej z datą wsteczną renty z tytułu zwiększonych potrzeb.”

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi - I Wydział Cywilny z dnia 2 kwietnia 2014 r., I ACa 1306/13 (Legalis)
„Odszkodowanie przewidziane w art. 444 § 1 KC obejmuje wszelkie wypadki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne i celowe. Przykładowo można wymienić koszty leczenia (pobytu w szpitalu, konsultacji u wybitnych specjalistów, dodatkowej pomocy pielęgniarskiej, koszty lekarstw itp.), specjalnego odżywiania się, nabycia protez i innych koniecznych aparatów (okularów, aparatu słuchowego, wózka inwalidzkiego itp., wydatki związane z przewozem chorego do szpitala i na zabiegi, z przejazdami osób bliskich w celu odwiedzin chorego w szpitalu, z koniecznością specjalnej opieki i pielęgnacji, koszty zabiegów rehabilitacyjnych, przygotowania do innego zawodu (np. opłaty za kursy, szkolenia, koszty podręczników i innych pomocy, dojazdów itp.).”

Koszty opieki.

Tytułem uzupełnienia można wskazać, że żądaniem zwrotu kosztów opieki można objąć nie tylko wydatki poniesione przez osoby profesjonalnie zajmujące się świadczeniem tego typu usług, lecz także koszty opieki wykonywane przez członków najbliższej rodziny. Oczywiście w trakcie pobytu w szpitalu opiekę świadczy głównie personel szpitala, ale nie oznacza to, że częściowo nie jest potrzebna opieka najbliższych, można wskazywać na powszechnie znany fakt skromnych posiłków w szpitalach, czasem nie dostosowanych do wymagań nowej diety i braki kadrowe personelu. Zresztą jest rzeczą powszechną, że członkowie rodziny w większym zakresie mogą pomagać poszkodowanemu w utrzymaniu higieny, skorzystaniu z toalety niż pielęgniarki, które mają pod opieką znacznie więcej pacjentów. Natomiast jeżeli poszkodowany przebywa w domu i konieczna jest dla niego opieka osób trzecich, to nawet jeżeli świadczą ją najbliżsi, jej koszty powinny zostać zwrócone. Dla obliczenia należnej kwoty tytułem kosztów opieki można zastosować stawkę wynikającą lokalnie za usługi opiekuńczo – pielęgnacyjne za godzinę. „ Dla ustalenia kosztów sprawowanej nad poszkodowanym opieki przyjmuje się koszty wynagrodzenia osoby mającej odpowiednie kwalifikacje do wykonywania tych czynności.” tak np.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie - V Wydział Cywilny z dnia 7 marca 2013 r., VI ACa 1266/12 (Legalis)

Wśród kosztów można wymienić także koszt zakupu samochodu. W wyroku Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 12 grudnia 2002 r., II CKN 1018/00, (Legalis) SN wskazał: „W konkluzji wydatki na nabycie nowego samochodu ze specjalistycznym wyposażeniem należy zaliczyć do kosztów wymienionych w art. 444 § 1 KC, gdyż są one konieczne do kompensowania kalectwa osoby poszkodowanej”. Podobną tezę przyjął SN w wyroku z dnia 14 maja 1997 r. w sprawie II UKN 113/97, (Legalis): „Obowiązek odszkodowawczy z art. 444 § 1 zdanie 1 KC obejmuje zwrot kosztów nabycia samochodu inwalidzkiego niezbędnego dla leczenia i prowadzenia działalności gospodarczej pracownika poszkodowanego wskutek wypadku przy pracy.”
Na zakończenie chciałbym także przytoczyć starsze już orzeczenie Sądu Najwyższego odnoszące się do diety. Związane jest ze zwyczajem przynoszenia choremu do szpitala pomarańczy, słodyczy czy domowych obiadów. Otóż za nie też należy się rekompensata:
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 1973 r. w sprawie II CR 194/73 (Legalis) - „Wydatki ponoszone na podawanie choremu bardziej wyszukanych potraw, dostarczanie większych ilości owoców, słodyczy itp. choćby z punktu widzenia czysto lekarskiego chory nie wymagał specjalnej diety, są z reguły celowe, chyba że byłyby wyraźne zalecenia lekarskie, nakazujące ograniczenie diety. Przez swój dodatni wpływ psychiczny na chorego przyspieszają one bowiem proces leczenia. Dlatego też zwrot tych wydatków znajduje usprawiedliwienie w art. 444 par. 1 KC, który nakazuje zwrot "wszelkich kosztów" wynikłych w związku z uszkodzeniem ciała lub wywołaniem rozstroju zdrowia.”

 

Adwokat Łukasz Witański - strona główna - Adwokat Katowice

 

zobacz też: wysokość zadośćuczynienia za wypadek.

Atom

Napędza Nibbleblog