paź 052018Jedną z pierwszych rzeczy, których dokonuje rozpoczynający działalność przedsiębiorca jest zakup towarów, sprzętu i wyposażenia niezbędnego do prowadzenia działalności gospodarczej. Jak już wspomniałem w części wprowadzającej, z chwilą zarejestrowania działalności gospodarczej, stajemy się w świetle przepisów profesjonalistami i zaczynają nas obowiązywać określone obowiązki prawne. Musimy więc porzucić dotychczasowe przyzwyczajenia konsumenckie i zastosować się do poniższych wskazówek:
1. Należy sprawdzić kontrahenta, zwłaszcza czy istnieje jako czynny podmiot i kto może reprezentować przedsiębiorce – jak sprawdzić aktualne dane i status przedsiębiorcy,
2. Należy przeanalizować umowę, zwłaszcza pod kątem ograniczenia odpowiedzialności sprzedawcy – klauzule ograniczające odpowiedzialność sprzedawcy – pkt 8.
3. Należy sprawdzić zakupione towary i w razie wykrycia wady fizycznej niezwłocznie zawiadomić o niej sprzedawcę:
Zgodnie z art. 563 § 1 kodeksu cywilnego przy sprzedaży między przedsiębiorcami kupujący traci uprawnienia z tytułu rękojmi, jeżeli nie zbadał rzeczy w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i nie zawiadomił niezwłocznie sprzedawcy o wadzie, a w przypadku gdy wada wyszła na jaw dopiero później - jeżeli nie zawiadomił sprzedawcy niezwłocznie po jej stwierdzeniu.
Jest to niezwykle istotny obowiązek terminowy, gdyż jego przekroczenie powoduje niemożność skorzystania z uprawnień z tytułu rękojmi. W powyższym przepisie ustanowione zostały dwa główne obowiązki kupującego – obowiązek zbadania rzeczy i obowiązek niezwłocznego zawiadomienia sprzedawcy o wadzie.
W jaki sposób zrealizować obowiązek zbadania rzeczy i co oznacza „niezwłocznie”, tego niestety przepisy nie precyzują.
Obowiązek zbadania rzeczy.
Art. 563 kc niestety nie zawiera wskazówek, w jaki sposób obowiązek zbadania rzeczy ma być realizowany, poza tym, że należy tego dokonać w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju. Zatem znaczenia ma rodzaj rzeczy, ale z pewnością nie jest to jedyne kryterium. Jak wskazałem wyżej przedsiębiorca traktowany jest jak profesjonalista, więc ważne będą też zasady dbałości przedsiębiorcy o własne interesy. Trudno też wymagać, aby przepisy stworzyły osobne dyrektywy do określonych grup rzecz z uwagi na ich wielość i ciągłe powstawanie nowych, z zastosowaniem nieznanych wcześniej rozwiązań technicznych. Wobec tego duże znaczenie wydaje się mieć zdroworozsądkowe podejście. Np. rozsądny przedsiębiorca prowadzący warsztat rzemieślniczy, który zamówił nieskomplikowane maszyny do prowadzenia warsztatu, które samodzielnie użytkuje, zgodnie ze swoim wykształceniem i doświadczeniem powinien niezwłocznie maszynę taką uruchomić i sprawdzić czy działa prawidłowo, często bowiem po uruchomieniu jest w stanie ustalić ewentualne nieprawidłowości. Natomiast inaczej jest w sytuacji, gdy przedsiębiorca zamówił skomplikowane technicznie maszyny przemysłowe czy linie produkcyjne. Oczywiście zawsze ważna jest analiza konkretnego przypadku, jednakże nie wydaje mi się, że należy od racjonalnego przedsiębiorcy wymagać, eksperckiego rzeczoznawczego zbadanie rzeczy, zwłaszcza jeżeli maszynę udało się uruchomić, ale nie podjęła jeszcze właściwej pracy. Inaczej też należy oceniać obowiązek przeprowadzenia kontroli ilościowej w przypadkach, gdy przedsiębiorca zamawia jedną rzecz lub kilka, tu obowiązek zbadania wydaje się być pełny, a inaczej gdy zamawiał całe partie. Podobnie z kontrolą jakościową, zbadanie niewielkiej ilości rzeczy wydaje się być konieczne, natomiast w przypadku znacznych ilości postulowałbym zbadanie przynajmniej części partii, jako partii kontrolnej czy próbki.
Niezwłoczne zawiadomienie o wadzie.
Niezwłocznie w literaturze prawniczej oznacza bez zbędnej zwłoki. Te tautologiczne wyjaśnienie oczywiście nie jest satysfakcjonujące, dlatego w sukurs może przyjść orzecznictwo sądowe i tak:
Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 25 września 2013 r., sygn. Akt I ACa 465/13:
„Niezwłoczność" terminu zawiadomienia sprzedającego o dostrzeżonej wadzie oznacza konieczność dokonania zawiadomienia bez zbędnej zwłoki. Oceny, na ile ów akt staranności kupującego został dochowany, należy dokonywać przez pryzmat normalnego toku czynności kupującego. Z uwagi na powszechne korzystanie przez osoby prowadzące działalność gospodarczą z coraz szybszych narzędzi komunikowania, termin, w jakim powinno nastąpić zawiadomienie, podlega skróceniu, a nie wydłużeniu. W związku z tym przyjąć należy, że zawiadomienie to nie powinno nastąpić później niż w ciągu 14 dni, oczywiście uwzględniając realia konkretnej sprawy, w których termin ten może ulec wydłużeniu. Generalnie termin 14 dni jest wystarczający dla dokonania czynności związanych ze zgłoszeniem wady, jaką kupujący stwierdzi w nabytej rzeczy. Jednocześnie na podmioty prowadzące działalność gospodarczą (przedsiębiorców) ustawodawca nakłada obowiązek badania rzeczy w sposób przyjęty przy rzeczach danego rodzaju. Obowiązek ten jest elementem aktów pilności, jakie na wskazany krąg podmiotów nakłada przepis art. 563 § 2 KC. Zaniechanie temu obowiązkowi, jak i obowiązkowi powiadomienia sprzedawcy, powoduje utratę uprawnień z tytułu rękojmi.”
Jednocześnie należy wskazać, że termin 14 dniowy, nie w każdym przypadku może zostać uznany za maksymalny. „Niezwłocznie” w konkretnym przypadku może oznaczać nawet znacznie krótszy czas, czyli czas na sporządzenie i wysłanie zawiadomienia. Moim zdaniem trudno uzasadnić, że 14 dni to czas, który jest niezbędny do sporządzenia zawiadomienia o wadzie jednej, nieskomplikowanej rzeczy.
4. Forma zawiadomienia o wadzie
Zgodnie z art. 563 § 2 kc do zachowania powyższego terminu wystarczy wysłanie przed jego upływem zawiadomienia o wadzie. Nie nakłada więc kodeks obowiązku wysłania zawiadomienia listem polecony, ani też żadnej innej konkretnej formy. Natomiast zawiadomienie dokonane w inny sposób niż przez przesłanie listu – a moim zdaniem oznacza to listu poleconego, powinno dojść do wiadomości sprzedawcy przed upływem terminu. Należy jednak pamiętać, że wysyłając list zwykły nie posiadamy dowodu jego nadania, ani też dowodu daty jego nadania. W razie ewentualnego sporu sądowego to kupujący musi udowodnić, że w terminie zawiadomił o wadzie. Dlatego wydaje się zasadne każdorazowo zawiadamiać o wadzie listem poleconym, ponieważ jesteśmy w stanie przynajmniej udowodnić, że zawiadomienie wysłaliśmy, a dzięki opcji śledzenia przesyłek ustalić czy zawiadomienie doręczono i w zależności od tego podejmować dalsze kroki.
5. Rodzaje uprawnień przysługujących kupującemu i kontruprawnienia sprzedawcy określa art. 560 kc i 561 kc, które omówiłem w osobnym artykule - rodzaje uprawnień z tytułu rękojmi.
Kwestie związane z przedawnieniem roszczeń z tytułu rękojmi przedstawię w osobnym artykule.
Adwokat Łukasz Witański
paź 052018Przed dokonywaniem transakcji, zwłaszcza w obrocie profesjonalnym istotną kwestią jest sprawdzenie kontrahentów. Zaniechania w tym zakresie mogą prowadzić do szeregu komplikacji, z nieważnością umowy włącznie. Sprawdzenie powinno przede wszystkim polegać na ustaleniu formy prawnej działania kontrahenta, ustalenia statusu prowadzonej działalności, osób upoważnionych do reprezentacji kontrahenta, a nawet ustalenia samego istnienia drugiej strony.
Sprawdzanie statusu osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w CEIGD.
Sprawdzania statusu tego rodzaju przedsiębiorcy można dokonać w bazie internetowej CEIDG tj.CENTRALNA EWIDENCJA I INFORMACJA O DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ – pod adresem internetowym - https://prod.ceidg.gov.pl/CEIDG/Ceidg.Public.UI/Search.aspx - jest to bezpłatne i powszechnie dostępne narzędzie, nie warto korzystać z płatnych innych serwisów, które przekazują te same dane. Możemy posłużyć się w poszukiwaniach nr NIP, a gdy go nie znamy, także imieniem i nazwiskiem lub adresem działalności. Uzyskamy w wyniku tego poszukiwania informację czy działalność została zarejestrowana, czy podmiot jest aktywny czy został wykreślony lub zawiesił działalność, poznamy adres wykonywania działalności czy adres do korespondencji. Dane na temat wspólności małżeńskiej, co jest istotne, jak również szereg innych danych dotyczących PKD, daty rozpoczęcia działalności itp. Uzyskamy także dane dotyczące spółek cywilnych, gdyż spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej, a w razie sporu sądowego należy pozwać wszystkich wspólników.
Sprawdzanie statusu przedsiębiorcy prowadzącego działalność w formie spółki prawa handlowego - jakie dane znajdziemy w KRS.
W tym przypadku ustaleń dokonujemy w oparciu o Rejestr Przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym. Baza jest dostępna elektronicznie i warto korzystać z oficjalnej bazy na stronach Ministerstwa Sprawiedliwości - https://ekrs.ms.gov.pl/web/wyszukiwarka-krs - jest to również bezpłatne i powszechnie dostępne narzędzie. Wybieramy w wyszukiwarce rejestr przedsiębiorców i dane kryteria wyboru, jak np. nr KRS, NIP, czy samą nazwę szukanego podmiotu. Potem wybieramy określony podmiot, a następnie wydruk w .pdf pełny lub aktualny. W pełnym odpisie znajdują się wzmianki o każdej zmianie i wykreśleniach, aktualny zawiera tylko dane aktualne, które przedsiębiorca zgłosił do KRS. Znajdziemy tu informacje o nazwie i siedzibie spółki, przede wszystkim zaś o osobach upoważnionych do reprezentacji podmiotu. Będzie to więc organ upoważniony do reprezentacji, sposób reprezentacji, a także osoby wchodzące w skład organu. Zatem organem uprawnionym do reprezentacji sp. o.o. będzie zarząd, sposób reprezentacji to np. dwaj członkowie zarządu działający łącznie oraz skład osobowy zarządu. Zawierając umowy z tego rodzaju podmiotami należy zadbać by podpisały je tylko te osoby wskazane jako członkowie zarządu i w sposób tam wskazany, czyli w w/w przypadku dwaj członkowie zarządu. Ewentualni pełnomocnicy winni złożyć pełnomocnictwa w/w osób. Znajdziemy też informację o prokurentach i sposobach ich reprezentacji, przedmiot działalności, również dane o wypełnianiu obowiązku składania sprawozdań finansowych, o zaległościach podatkowych, co może pomóc w decyzji o rozpoczęciu współpracy. Wreszcie informacje o postępowaniach upadłościowych i ewentualnych danych dotyczących osób reprezentujących przedsiębiorcę w postępowaniach upadłościowych.
Wskazane tu sposoby sprawdzenia przedsiębiorców wydają się oczywiste, jednakże praktyka pokazuje, zwłaszcza w zawieraniu umów w sprawach mniejszej wartości, że często jest zaniechana, co widać zwłaszcza w oznaczeniu stron umowy, a co może prowadzić do szeregu komplikacji.
Ponadto na stronie Ministerstwa Finansów można sprawdzić czy dany podmiot jest czynnym podatnikiem VAT, funkcjonują również strony, na których można sprawdzać dane o nierzetelnych przedsiębiorcach, ale nie mają one państwowego charakteru.
Adwokat Katowice - Łukasz Witański - strona główna
paź 052018
Porady prawne dla młodego przedsiębiorcy.
Coraz częściej, zamiast pracy na etacie, młodzi ludzie, a także ludzie przez wiele lat pozostający w stosunku pracy, postanawiają założyć własną działalność gospodarczą. Uzyskanie statusu przedsiębiorcy niemal natychmiastowo nakłada na nich szereg obowiązków prawnych i zazwyczaj ich odkrywanie następuje stopniowo, często uczą się na błędach, a te bywają kosztowne. Ilość ustaw, która reguluje obowiązki przedsiębiorców jest znaczna, zależna też od rodzaju prowadzonej działalności. Ustawy, takie jak np. kodeks cywilny, każdego przedsiębiorcę traktują jak profesjonalistę, nie bez przypadku obrót między przedsiębiorcami nazywa się obrotem profesjonalnym. Nie ma przy tym większego znaczenia, że osoba fizyczna, która ledwo zaczęła prowadzić działalność gospodarczą, zwłaszcza młoda osoba, nie czuje się w pełni profesjonalistą, a nawyki które nabyła jako wieloletni konsument, trudno natychmiastowo odrzucić i stanąć po drugiej stronie. Nie ma w polskim systemie prawnym jednego aktu, który reguluje obowiązki przedsiębiorców, są one porozrzucane po wielu aktach prawnych i są zależne od rodzaju prowadzonej działalności, inne są dla sklepu stacjonarnego czy warsztatu, a inne dla sklepu internetowego. Nieznajomość prawa jednakże nie usprawiedliwia niezgodnych z prawem decyzji. Jeszcze raz podkreślę, że „młody” przedsiębiorca od początku traktowany jest jak profesjonalista, który powinien wiedzieć czego przepisy prawne mu zabraniają, co nakazują, a co jest prawnie dopuszczalne. Przedsiębiorczość to m.in. umiejętność pokonywania trudności, w tym trudności prawnych, które występują już na początku założenia działalności, w fazie rozwojowej, a także w razie jej zakończenia, zwłaszcza w wyniku kłopotów finansowych. Problemy pojawić się mogą już w fazie zakupu sprzętu za środki uzyskane z dotacji, który okazuje się wadliwy i nagle dowiadujemy się, że przepisy chroniące nas jako konsumentów nie są do nas stosowane. Firma się rozwija i potrzebujmy pracowników, więc młody przedsiębiorca staje się pracodawcą i musi zacząć prowadzić akta pracownicze, w lokalu występują usterki lub trudności finansowe uniemożliwiają opłatę czynszu i po raz kolejny okazuje się, że przepisy chroniące lokatorów nie mają zastosowania. Dochodzą obowiązki podatkowe, związane z ochroną danych osobowych, czy ubezpieczeniami społecznymi. Zachodzi potrzeba przygotowania odpowiednich regulaminów (np. sklepu internetowego). Wielokrotnie nie wiemy jak „technicznie” wykonać pewne czynności, chociaż wiemy, że przepisy nakazują podjąć działania. Zapomnieliśmy na przykład opłacić w terminie składki ZUS i nagle dowiadujemy się, że wyłączono nas z dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, musimy więc złożyć wniosek o wyrażenie zgody na opłacenie składki po terminie, ale jak to zrobić i na jakie okoliczności się w tym wniosku powołać? Pojawiają się wreszcie problemy z płatnościami, których nie regulują nasi kontrahenci lub klienci.
Wobec tych trudności, celem zapobieżenia kosztownej nauce na własnych błędach, na moim blogu prawniczym, utworzyłem kategorię „Porady prawne dla młodego przedsiębiorcy”, na którym będę publikował artykuły przybliżające tematykę obowiązków dla przedsiębiorców. Życząc powodzenia w prowadzeniu własnej działalności, zachęcam do lektury.
Adwokat Katowice - Łukasz Witański - strona główna
sie 092018
Roszczenia za zepsuty urlop
Sezon urlopowy wciąż trwa, ale wielu z Was wróciło już z wakacji. Wymarzony wyjazd był jednak nie tak udany, jak sobie wyobrażaliśmy oglądając kolorowe foldery ze zdjęciami rajskich zakątków tego świata. Zamiast jednak pięknego widoku niebiańskich plaż, przez okno wdzierał się przykry pejzaż hotelowego śmietnika wraz z jego zapachem. Uroczy pokój z bajkowego folderu okazał się zatęchłą ruderą. Zaczynacie zapewne szukać jakie przysługują roszczenia za zepsuty urlop, przeszukując blogi i witryny internetowe. UWAGA OD 1 LIPCA 2018 r. weszła w życie nowa ustawa i większość internetowych porad stało się częściowo nieaktualnych.
Dotychczas główną podstawą prawną roszczeń przeciwko organizatorowi turystyki był art. 11a ust. 1 Ustawy o usługach turystycznych z dnia 29 sierpnia 1997 r. Z dniem 1 lipca 2018 r. ustawa ta zmieniła nazwę na ustawę o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych, ale też art. 11 a został uchylony przez ustawę O IMPREZACH TURYSTYCZNYCH I POWIĄZANYCH USŁUGACH TURYSTYCZNYCH z dnia 24 listopada 2017 r. Właśnie ta ostatnia ustawa od dnia 1 lipca reguluje materię związane z ochroną klientów i ich prawami.
Zatem obecnie główne uprawnienia i roszczenia klientów zostały uregulowane w ustawie o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych z dnia 24 listopada 2017 r., zwłaszcza w rozdziale 7, w m.in. następujących przepisach (polecam przeczytanie całego rozdziału):
Art. 48
1. Organizator turystyki ponosi odpowiedzialność za wykonanie usług turystycznych objętych umową o udział w imprezie turystycznej, bez względu na to, czy usługi te mają być wykonane przez organizatora turystyki, czy przez innych dostawców usług turystycznych.
2. Podróżny zawiadamia organizatora turystyki niezwłocznie, w miarę możliwości w trakcie trwania imprezy turystycznej, z uwzględnieniem okoliczności danej sprawy, o stwierdzeniu niezgodności.
3. Jeżeli którakolwiek z usług turystycznych nie jest wykonywana zgodnie z umową o udział w imprezie turystycznej, organizator turystyki usuwa niezgodność, chyba że jest to niemożliwe albo wiąże się z kosztami, które są niewspółmiernie wysokie w stosunku do zakresu niezgodności i wartości usług turystycznych, których one dotyczą. W przypadku nieusunięcia niezgodności przepisy art. 50 stosuje się odpowiednio.
4. Jeżeli organizator turystyki nie usunie niezgodności w rozsądnym terminie wyznaczonym przez podróżnego, podróżny może dokonać tego sam i wystąpić o zwrot poniesionych, niezbędnych wydatków. Podróżny nie jest zobowiązany do wyznaczenia terminu, jeżeli organizator odmówi usunięcia niezgodności lub gdy z okoliczności wynika, że niezgodność powinna być usunięta niezwłocznie.
5. Organizator turystyki, który w czasie trwania danej imprezy turystycznej nie wykonuje przewidzianych w umowie o udział w imprezie turystycznej usług stanowiących istotną część tej imprezy, jest obowiązany, bez obciążania podróżnego dodatkowymi kosztami, wykonać w ramach tej imprezy odpowiednie świadczenia zastępcze, również w przypadku, gdy uzgodniony w umowie o udział w imprezie turystycznej powrót podróżnego do miejsca rozpoczęcia podróży nie został zapewniony.
6. Jeżeli jakość świadczeń zastępczych jest niższa od jakości usługi określonej w programie imprezy turystycznej, organizator turystyki przyznaje podróżnemu odpowiednie obniżenie ceny imprezy turystycznej.
7. Podróżny może odrzucić zaproponowane świadczenia zastępcze tylko wtedy, gdy nie są one porównywalne z tym, co zostało uzgodnione w umowie o udział w imprezie turystycznej, lub jeżeli przyznana obniżka ceny jest nieodpowiednia.
8. W przypadku gdy niezgodność istotnie wpływa na realizację imprezy turystycznej, a organizator turystyki nie zdoła usunąć tej niezgodności w rozsądnym terminie wyznaczonym przez podróżnego, podróżny ma prawo do rozwiązania umowy o udział w imprezie turystycznej bez opłaty za jej rozwiązanie.
9. Jeżeli impreza turystyczna obejmuje transport podróżnych, organizator turystyki zapewnia powrót podróżnego do kraju równoważnym środkiem transportu niezwłocznie i bez obciążania podróżnego dodatkowymi kosztami. Przepisy art. 50 stosuje się odpowiednio.
10. Jeżeli nie jest możliwe zaproponowanie świadczeń zastępczych lub podróżny je odrzuci zgodnie z ust. 7, wówczas podróżny jest uprawniony do uzyskania obniżenia ceny lub odszkodowania, lub zadośćuczynienia, bez rozwiązywania umowy o udział w imprezie turystycznej.
11. W przypadku gdy niemożliwe jest zapewnienie powrotu podróżnego do kraju zgodnie z umową o udział w imprezie turystycznej z powodu nieuniknionych i nadzwyczajnych okoliczności, organizator turystyki ponosi koszty niezbędnego zakwaterowania podróżnego, w miarę możliwości o kategorii równoważnej do określonej w umowie o udział w imprezie turystycznej, przez okres do 3 nocy.
12. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 11, nie wyłącza stosowania przepisów korzystniejszych w tym zakresie.
13. Organizator turystyki nie może powoływać się na nieuniknione i nadzwyczajne okoliczności w celu ograniczenia odpowiedzialności, o której mowa w ust. 11 i 12, jeżeli przedsiębiorca świadczący usługi transportowe nie może powoływać się na takie okoliczności na podstawie innych przepisów.
ORAZ W
Art. 50
1. Podróżnemu przysługuje obniżka ceny za każdy okres, w trakcie którego stwierdzono niezgodność, chyba że została ona spowodowana wyłącznym działaniem lub zaniechaniem podróżnego.
2. Podróżnemu przysługuje odszkodowanie lub zadośćuczynienie za poniesione szkody lub krzywdy, których doznał w wyniku niezgodności. Organizator turystyki niezwłocznie wypłaca odszkodowanie lub zadośćuczynienie.
3. Podróżnemu nie przysługuje odszkodowanie lub zadośćuczynienie za niezgodność w przypadku, gdy organizator turystyki udowodni, że:
1) winę za niezgodność ponosi podróżny;
2) winę za niezgodność ponosi osoba trzecia, niezwiązana z wykonywaniem usług turystycznych objętych umową o udział w imprezie turystycznej, a niezgodności nie dało się przewidzieć lub uniknąć;
3) niezgodność została spowodowana nieuniknionymi i nadzwyczajnymi okolicznościami.
4. Roszczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, przedawniają się z upływem 3 lat.
5. Jeżeli przepisy szczególne ograniczają zakres albo warunki, na jakich odszkodowanie lub zadośćuczynienie jest wypłacane przez dostawcę usług turystycznych, które są częścią imprezy turystycznej, takie same ograniczenia stosuje się do organizatora turystyki.
6. W przypadkach innych, niż określone w ust. 5, w umowie o udział w imprezie turystycznej organizator turystyki może ograniczyć odszkodowanie, jakie ma zostać wypłacone przez organizatora, o ile ograniczenie to nie dotyczy szkody na osobie lub szkody spowodowanej umyślnie lub w wyniku niedbalstwa i wynosi nie mniej niż trzykrotność całkowitej ceny imprezy turystycznej.
7. Obniżka ceny, o której mowa w ust. 1, odszkodowanie lub zadośćuczynienie, o których mowa w ust. 2, podlegają odpowiedniemu obniżeniu w przypadku skorzystania przez podróżnego z obniżenia ceny lub odszkodowania, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającym wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz.Urz. UE L 46 z 17.02.2004, str. 1), rozporządzeniu (WE) nr 1371/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącym praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym (Dz.Urz. UE L 315 z 03.12.2007, str. 14), rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 392/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie odpowiedzialności przewoźników pasażerskich na morskich drogach wodnych z tytułu wypadków (Dz.Urz. UE L 131 z 28.05.2009, str. 24), rozporządzeniu (UE) nr 1177/2010 i rozporządzeniu (UE) nr 181/2011 albo w innych przepisach.
8. Organizatorowi t urystyki przysługuje roszczenie w stosunku do każdej osoby trzeciej, która przyczyniła się do zdarzenia powodującego obniżkę ceny, o której mowa w ust. 1, lub skutkującego koniecznością wypłaty odszkodowania lub zadośćuczynienia, o których mowa w ust. 2.
cze 132018
1. Jakie przepisy regulują najem lokalu mieszkalnego:
Najem jest umową nazwaną regulowaną w kodeksie cywilnym, ALE UWAGA, najem lokalu przeznaczonego na cele mieszkaniowe jest regulowany przede wszystkim przez ustawę z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, jeżeli więc chcecie wynajmować mieszkanie osobom fizycznym na cele mieszkaniowe koniecznie zapoznajcie się z w/w ustawą, gdyż jest najważniejsza i raczej kompleksowo reguluje kwestię wynajmowania mieszkań, kodeks cywilny stosuje się w zakresie nieunormowanym w/w ustawą,
2. Wynajmującym jest ten kto oddaje swoje mieszkanie do używania, a najemcą ten, kto płaci czynsz,
3. Najważniejsze z punktu widzenia interesów Wynajmującego są następujące przepisy ustawy o ochronie praw lokatorów:
- art. 6 o kaucji,
- art. 6a o podstawowych obowiązkach Wynajmującego, w tym jakie naprawy ma dokonywać i za jakie elementy lokalu odpowiada,
- art. 6b o tym, co najemca powinien samodzielnie naprawiać, konserwować i remontować,
- art. 6 c o protokole zdawczo-odbiorczym – WAŻNE – to protokół stanowi podstawę rozliczeń przy zwrocie i nie zastąpią go żadne zdjęcia,
- art. 6e o tym co powinien odnowić i naprawić najemca po zakończeniu najmu,
- art. 8a o tym, kiedy i jak właściciel może podnieść czynsz, UWAGA wartość odtworzeniowa lokalu jest obwieszczana przez wojewodę np. http://www.katowice.uw.gov.pl/usluga/obwieszczenia-wojewody-slaskiego/wskaznik-przeliczeniowy-kosztu-odtworzenia-1-m2-powierzchni-uzytkowej-budynkow-mieszkalnych
- art. 11 o tym kiedy można wypowiedzieć umowę – Jest to moim zdaniem najważniejszy przepis w/w ustawy, gdyż jest bezwzględnie obowiązujący i nie można go modyfikować, a wprowadza ścisłą procedurę umożliwiającą wypowiedzenie umowy, w tym uprzedzenia lokatora o zamiarze wypowiedzenia, niezachowanie tej procedury prowadzi do nieważności wypowiedzenia,
- art.14-16 dotyczą powództw o eksmisje i problemów związanych z lokalami socjalnymi, ograniczeniami w wykonywaniu wyroków eksmisyjnych,
-art. 18 dotyczy odszkodowań za bezumowne zajmowanie lokalu, PRAKTYCZNA UWAGA – nieważne są zapisy odmienne, więc np. ustalanie wysokości odszkodowania jako 300 % wysokości czynszu,
-art.19 a dotyczy najmu okazjonalnego lokalu.
Adwokat Łukasz Witański.
www.adwokatwitanski.pl
Post na temat wypowiedzenia umowy najmu
http://adwokatwitanski.pl/blog/index.php?controller=post&action=view&id_post=9
